Misją Jezusa było przede wszystkim głoszenie Dobrej Nowiny o zbawieniu. Adresatami Jego zbawczego orędzia to ubodzy, cierpiący niewolę i niewidomi. Do pierwszej spośród wymienionych prze Chrystusa grup ludzi należały nie tylko osoby doświadczające nędzy materialnej, ale generalnie wszyscy zależni od innych. W teologicznej myśli Łukasza ubogimi są ci, którzy otwierają się na działanie Boga, uznają swą zależność od Niego, w Nim pokładają całą swoją nadzieję, stając się przedmiotem Jego miłości. Każdy zatem z nas, każdy człowiek, jest ubogi. Każdy potrzebuje usłyszeć Dobrą nowinę o zbawieniu.

Jezus został posłany także do tych, którzy cierpią niewolę. Pisząc o niewoli, Łukasz myśli jednak  przede wszystkim o zniewolenie duchowe. Zbawiciel przyszedł bowiem, by wyzwalać człowieka spod jarzma zła, grzechu i szatana. Chrystusowe orędzie adresowane było wreszcie do niewidomych. Odniesienie do tej grupy osób w sposób symboliczny wskazuje na samego Jezusa, który dla świata stał się światłością rozpraszającą ciemności niewiedzy i grzechu oraz przynoszącą radość poznania rzeczywistości nadprzyrodzonej.