Kiedy – według św. Łukasza – wierzący osiąga doskonałość?

Zdaniem św. Łukasza człowiek staje się w pełni wolny, jeżeli powierzy się ojcowskiej miłości Boga. Dobra Nowina Jezusa to ukazywanie Jego „drogi”, Jego pełnego miłości oddania się jako Syna Bożego. Akceptacją tego orędzia w życiu osobistym będzie pójście za Jezusem. Św. Łukasz, przedstawiając wydarzenia jedyne w swoim rodzaju, ukazuje wiecznie trwałą wartość życia Chrystusa. Dlatego w związku z zapowiedzią męki (Łk 18,32-33) trzeci ewangelista nie pisze tak jak św. Mateusz o ukrzyżowaniu, ale tylko o tym, że Jezus będzie wyszydzony, zelżony, opluty i zabity. Przykładowy charakter „drogi” Chrystusa nie polega na tym, by naśladując Go dokładnie, odtwarzać to, co Go spotkało, ale na tym, by bez względu na to, w jakiej sytuacji się znajdziemy, zaufać całkowicie Bogu jak Jezus. On pierwszy, idąc tą drogą, przeszedł przez zmartwychwstanie i wywyższenie. Tym samym ukazał, że prowadzi ona do życia. Według trzeciej Ewangelii cierpienia, próby i doświadczenia pochodzą od szatana, Bóg działa dając nagrodę za cierpliwość i wytrwałość. Stąd to wielkie znaczenie zmartwychwstania i wniebowstąpienia w teologii Łukasza, którą można określić jako „teologię uwielbienia czy chwały”.