Maryja Matką Kościoła według Ewangelii św. Jana

Dlaczego św. Jan napisał jeszcze jedną Ewangelię?

Jeżeli chcemy dobrze zrozumieć, dlaczego została napisana czwarta Ewangelia, to musimy sięgnąć do jej zakończenia, gdzie autor daje bardzo dokładne wyjaśnienie. Stwierdza: „I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego” (J 20,30-31). Żegnając się z czytelnikami, przypomina im zasadnicze prawdy: znaki, których Jezus dokonał; wiara, że Mistrz z Nazaretu jest Chrystusem i Synem Bożym; przybliża pojęcie szczęścia, czyli życie, ale także precyzuje cel dzieła, które pisze. Stwierdza, iż napisał Ewangelię, aby czytelnicy wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym. Chodziło mu  o to, aby czytelnicy, już od dawna wierzący, zostali dodatkowo oświeceni i umocnieni w wierze. Przemawia za tym przede wszystkim treść jego Ewangelii. Rozpoczyna się ona bowiem prologiem, w którym autor podaje bardzo wzniosłe prawdy, np. pisze o preegzystencji Jezusa-Logosu, czyli o odwiecznym istnieniu Syna Bożego, który objawia Ojca. Już na początku Ewangelista podaje siedem określeń Jezusa (J 1,29-51): Baranek Boży, Syn Boży, Rabbi, Mesjasz, Jezus (syn Józefa) z Nazaretu, Król Izraela i Syn Człowieczy. A później rozwinie bardzo dokładnie znaczenie tych tytułów. Ponadto w Ewangelii występuje siedem obrazowych określeń Jezusa: chleb życia (J 6,35), światłość świata (J 8,12), brama owiec (J 10,7), Dobry Pasterz (J 10,11), zmartwychwstanie i życie (J 11,25), droga, prawda i życie (J 14,6), prawdziwy krzew winny (J 15,1). Dzięki tym określeniom i obrazom można lepiej zrozumieć, kim jest Jezus Chrystus.