„Łamanie chleba” we wspólnocie pierwotnego Kościoła

Dzieje pierwotnego Kościoła w Dziejach Apostolskich ukazują nade wszystko summaria, a więc Dz 2,41-47; 4,32-35; 5,11-16,12[24]. W przekazach tych Autor Dziejów Apostolskich nie opisuje pojedynczych wydarzeń, ale zapisuje powtarzające się ciągle w dłuższym okresie czasu wydarzenia we wspólnocie Kościoła[25]. W Dziejach Apostolskich nie znajdujemy nazwy Eucharystia. Pojawią się natomiast inne określenie – łamanie chleb lub łamać chleb.

W drugim rozdziale Dziejów Apostolskich, w summarium kreślącym życie pierwotnego Kościoła, wymieniając filary życia chrześcijańskiego, św. Łukasz dwukrotnie zapisuje informację o łamaniu chleba: „Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach” (Dz 2,42); „Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca” (Dz 2,46).

O łamaniu chleba, które nie odbywało się każdego dnia, ale prawdopodobnie tylko w dzień Pański, wspomina św. Łukasz przy okazji pobytu św. Pawła w Troadzie (Dz 20,7-12) podczas trzeciej podróży misyjnej i w czasie jego podróży morskiej do Rzymu (Dz 27,33-38). W czasie pobytu w Troadzie, dwa razy jest mowa o łamaniu chleba (Dz 20,7.11). Apostoł Narodów jest także przewodniczącym zgromadzenia liturgicznego, na płynącym do Rzymu statku – Paweł wziął chleb, wobec wszystkich złożył Bogu dziękczynienie i łamiąc, zaczął jeść (Dz 27,35). Wydaje się, iż również i ten przekaz wskazuje Eucharystię[26].