Podział chrześcijański Starego Testamentu

Chrześcijanie poza 39 księgami kanonu hebrajskiego zaliczają do pism natchnionych Starego Testamentu jeszcze siedem innych pism: Księga Tobiasza, Księga Judyty, Księga Barucha z Listem Jeremiasza (Ba 6), Pierwsza i Druga Księga Machabejska, Księga Mądrości Syracha i Księga Mądrości.

Na czwartej sesji obrad soborowych Sobór Trydencki (18.04.1546 r.) w sposób dogmatyczny określił kanon obowiązujący w Kościele Katolickim. Ujął on księgi biblijne w trzy grupy.

Księgi historyczne – 21 pism:

- Pięcioksiąg Mojżesza

- Księga Rodzaju,

- Księga Wyjścia,

- Księga Kapłańska,

- Księga Liczb,

- Księga Powtórzonego Prawa,

- Księga Jozuego,

- Księga Sędziów,

- Księga Rut,

- Pierwsza i Druga Księga Samuela,

- Pierwsza i Druga Księga Królów,

- Pierwsza i Druga Księga Kronik,

- Księga Ezdrasza,

- Księga Nehemiasza,

- Księga Tobiasza,

- Księga Judyty,

- Księga Estery,

- Pierwsza i Druga Księga Machabejska[5].

Księgi dydaktyczne (poetyckie) – 7 pism:

- Księga Hioba (Joba),

- Księga Psalmów,

- Księga Przysłów (Przypowieści),

- Księga Koheleta (Eklezjastesa, Kaznodziei),

- Pieśń nad Pieśniami,

- Księga Mądrości Księga Syracha (Eklezjastyka),

- Księga Mądrości.

Księgi prorockie – 16 proroków:

Czterech proroków większych:

- Księga Izajasza,

- Księga Jeremiasza wraz z Lamentacjami i Księgą Barucha,

- Księga Ezechiela

- Księga Daniela.

Dwunastu proroków mniejszych

- Księga Ozeasza,

- Księga Joela,

- Księga Amosa,

- Księga Abdiasza,

- Księga Jonasza,

- Księga Micheasza,

- Księga Nahuma,

- Księga Habakuka,

- Księga Sofoniasza,

- Księga Aggeusza,

- Księga Zachariasza,

- Księga Malachiasza[6].