Zdążając ku Jerozolimie…

Ewangelia wg św. Łukasza cechuje się szczególną budową. Rozpoczyna się obszernym wstępem (Łk 1 – 2) oraz relacją z misji Jana Chrzciciela (Łk 3,1-20). Dalej następuje działalność galilejska Mistrza z Nazaretu: Jezus powołuje i formuje swoich uczniów (Łk 4,1-9,50). Czas galilejski, to formacja uczniów, to czas przygotowania do wydarzeń które miały dokonać się w Jerozolimie. Najobszerniejszą częścią Trzeciej Ewangelii jest długa podróż Jezusa ku Jerozolimie (Łk 9,51-19,48). Przedstawiona jest ona jako nieustanne wstępowanie, nieustanne trudzenie się Jezusa, który zdąża do Świętego Miasta ze świadomością, że tam dokonają się zbawcze wydarzenia – męka, śmierć i zmartwychwstanie. Idea wstępowania ku Jerozolimie jest niezwykle ważną dla Autora Trzeciej Ewangelii – jest to bowiem ważne wskazanie dla uczniów Mistrza z Nazaretu. Św. Łukasz podkreśla słowa Jezusa: „jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje!” (Łk 9,23). Owo naśladowanie – podążanie za Jezusem (greckie akolutheo), jest niczym innym jak wiernym kroczeniem, wiernym trudzeniem się co dnia. Istotą bycia uczniem Chrystusa jest codzienne branie krzyża i zdążanie ku wypełnieniu: ku męce, śmierci i – jak mówi nam wiara – ku zmartwychwstaniu i życiu wiecznemu. Ostatnia niejako część Ewangelii wg św. Łukasza przedstawia wydarzenia pasyjne w Jerozolimie (Łk 20,1-23,56), które kończą się zmartwychwstaniem i wniebowstąpieniem Jezusa (Łk 24,1-53). Dalej rozpoczyna się czas Dziejów Apostolskich…

W czasie podróży do Jerozolimy Jezus wstępuje „do pewnej wsi” (Łk 10,38). Łukasz pomija nazwę tej miejscowości, choć tak autor jak i czytelnik dobrze wie, iż chodzi o Betanię. Łukasz czyni tak, gdyż koncentruje się na zasadniczym celu podróży Jezusa, na Jerozolimie. Mistrz z Nazaretu będąc w drodze ku wypełnieniu Bożych planów zbawczych przybywa i naucza w domu, który staje się miejscem głoszenia i słuchania słowa Bożego. Wcześniej głosił słowo Boże w synagogach (Łk 4,14-30.33.44; 6,6) czy też na otwartej przestrzeni (Łk 5,3; 6,17-20). Teraz zatrzymuje się w domu Łazarza, Marty i Marii. Jezus przybywa jednak nie tyle jako przyjaciel domu, ale nade wszystko jako nauczyciel. Dom rodzinny zaprzyjaźniony z Jezusem staje się miejscem głoszenia i słuchania słowa Bożego[2].