Modlitwa Anny była połączona z dwoma obietnicami: „Panie Zastępów! Jeżeli łaskawie wejrzysz na poniżenie służebnicy twojej i wspomnisz na mnie, i nie zapomnisz służebnicy twojej, i dasz mi potomka płci męskiej, wtedy oddam go Panu po wszystkie dni jego życia, a brzytwa nie dotknie jego głowy” (1 Sm 1,11). Pierwsza obietnica dotyczyła ofiarowania potomka płci męskiej na służbę Bogu. Ofiarowanie to nie było ograniczone czasowo, lecz na całe życie (zob. 1 Sm 1,11: „po wszystkie dni jego życia”; 1 Sm 1,22: „na zawsze”; 1 Sm 1,28: „Po wszystkie dni, jak długo będzie żył, zostaje oddany na własność Panu”). W drugiej obietnicy Anna zadeklarowała, że jej syn będzie nosił na sobie widomy znak poświęcenia dla służy Bogu, czyli podobnie jak nazirejczycy nie będzie obcinał/golił włosów na głowie. Według Septuaginty (oínon kaí méthysma [= „napój alkoholowy, odurzający”[27]] ou píetai) miał także nie pić wina ani innego napoju alkoholowego (upajającego), co oznaczało, że miał być w pełni Bożym nazirejczykiem[28]. W tradycji Starego Testamentu nazirejczyk (hbr.: nāzîr) to osoba (mężczyzna lub kobieta) całkowicie poświęcona Bogu na mocy ślubu złożonego przez nią samą lub rodziców. Poświęcenie to mogło dotyczyć całego życia albo określonego czasu. Nazirejczyk, ażeby pozostać poświęconym, zobowiązany był spełniać kilka warunków, które zostały określone w Prawie Mojżeszowym w następujący sposób: „gdy jaki mężczyzna lub kobieta złoży ślub nazireatu, aby się poświęcić dla Pana, musi się powstrzymać od wina i sycery, nie może używać octu winnego i octu z sycery ani soku z winogron; nie wolno mu jeść winogron zarówno świeżych, jak i suszonych. Przez cały czas trwania nazireatu nie będzie niczego spożywać z winnego szczepu, począwszy od winogron niedojrzałych aż do wytłoczyn. Przez cały czas trwania nazireatu nożyce nie dotkną jego głowy. Dopóki nie upłynie okres czasu, na który poświęcił się Panu, będzie święty i ma pozwolić, by włosy jego rosły swobodnie. W okresie, kiedy jest poświęcony dla Pana, nie może się zbliżyć do żadnego trupa” (Lb 6,2-6)[29]. W obietnicy Anny zawarta była zatem pełna gotowość oddania swego męskiego potomka na całkowitą służbę Bogu.