„Szczęśliwy ten sługa, którego pan powróciwszy zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem” (Łk 12,43-44)

Sługę, który wypełnia powierzone mu zadania Jezus nazywa błogosławionym – szczęśliwym. Otrzyma on od przychodzącego Pana nagrodę. Tego zaś który będzie źle wypełniał powierzone mu zadania surowo ukarze. Na owo ukaranie św. Łukasz używa greckiego terminu dichotomeo który znaczy wyciąć, ćwiartować. Niewątpliwie chodzi tu o niezwykle surową karę. Św. Hieronim zapisze: „słów: «wytnie go» nie rozumiem w ten sposób, że go wytnie mieczem, lecz że go oddzieli od społeczności świętych i przydzieli mu los między obłudnikami”[4]. Jezus wyraźnie w pouczeniu nie mówi o ćwiartowaniu, wycinaniu, ale o odcięciu w znaczeniu oddzielenia od wspólnoty. Zły i niegodny sługa zostanie odrzucony i umieszczony wśród niewiernych. Zostanie wyłączony ze wspólnoty szczęśliwych – zbawionych. Szczególnie jednak ciekawą jest sentencja kończąca to opowiadanie Jezusa.

Rzekł Jezus: „Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie zna jego woli i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą” (Łk 12,47-48).

Znamiennym jest, iż wypowiedź ta znajduje się tylko w Ewangelii Łukasza. Jezus mówi o dwóch karach. Jeśli ktoś zna dobrze własne zadania a nie wypełnia ich, zostanie surowiej ukarany. Jeśli zaś ktoś nie zna dobrze swoich obowiązków a uczyni coś złego, ma wtedy mniejszą winę i wymierzona mu kara będzie łagodniejsza. A zatem jest tu mowa o słudze, który znał wolę swojego pana i innym słudze, który tej woli nie znał. Ukazane są także różne kary za postępowanie niezgodne z myślą pana. Za niedopełnienie wyznaczonych obowiązków sługa ma otrzymać karę chłosty. Kara biczowania – chłosty sługi który wiedział czego oczekuje od niego pan określona jest terminem greckim pollas czyli jako „ciężka”, „głęboka”, „ogromna”, „liczna”, „długa”. Sługa zaś który nie znał oczekiwań pana ma otrzymać chłostę „małą”, „niewielką”, (gr. oligas)[5].