Czekając na przyjście Pana

W starożytności przewinienia niewolników karano najczęściej chłostą, zaś liczba uderzeń była uzależniona od wielkości winy, przy czym w skrajnych przypadkach „wielka chłosta” mogła nawet prowadzić do śmierci. Najczęściej karę chłosty wymierzano natychmiast po rozpoznaniu i ocenie winy.

Zróżnicowanie co do kary wynika z prawa żydowskiego, które mówi o odpowiedzialności karnej w zależności od stopnia posiadanej wiedzy prawnej, a także jej zrozumienia. Komentatorzy, analizując poszczególne żydowskie teksty prawnicze wskazują, że u Izraelitów grzechy popełniane z rozmysłem były karane surowiej niż wynikające z niewiedzy czy też przeoczenia.

Komentatorzy analizując ten fragment wskazują, iż pierwszorzędnymi adresatami tego pouczenia, które podkreśla ważność oddanej służby i równocześnie zachęca do wiernego wypełniania praw Jezusowych są Jego uczniowie. Natomiast nieznający słów Pana to „ludzie prości”, którzy nie mogli poznać i zrozumieć prawa Pana. Ostrzeżenie zatem jest skierowane do wszystkich uczniów oczekujących powrotu Pana. Bóg, który powierza coś człowiekowi i obdarza go zaufaniem. Oczekuje od niego odpowiedzialności – właściwego postępowania. Stąd też podsumowanie pouczenia „Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą” (Łk 12,48)

W tekście tym jednak można jeszcze dostrzec jedną – szczególną myśl. Pouczenie Jezusa o małej i wielkiej karze – chłoście, wydaje się być wskazaniem potwierdzającym, iż istnieje kara, którą często zwykliśmy określać mianem kary czyśćca. Oto bowiem jest mowa o karze biczowania. Jeśli istnieje duża i mała chłosta to można też mówić o różnym czasie czy też o różnej intensywności kar. Sugeruje to także skończoność tych kar. Chłosta nie będzie trwała wiecznie, tylko przez pewien określony czas. Każdy człowiek – w zależności od winy, otrzyma karę, która będzie trwała określony czas. Co więcej kara ta nie będzie odbywana po sądzie ostatecznym, gdyż po zakończeniu dziejów świata – po paruzji i sądzie ostatecznym wszystko definitywnie zakończy się – będzie to definitywne zbawienie i potępienie. A zatem owa mała i wielka kara będzie wymierzona winnym zaraz po śmierci. Kara ta – mała czy też większa – zależąca od winy, będzie trwała przez pewien czas. Można zatem mówić o karze czyśćcowej trwającej po śmierci do jakiegoś czasu[6].