Kim był Jan Chrzciciel (Łk 7,18-23)

Oczekiwany Mesjasz i Dzień Pański…

O wszystkim tym donoszono uwięzionemu w twierdzy Herodowej Chrzcicielowi. Jan coraz więcej dowiadywał się o niezwykłych czynach Jezusa. Był rzeczywiście zadziwiony wszystkim co słyszał. Dziwnym bowiem było postępowanie Tego, którego wskazał jako Przychodzącego (J 1,36). Jan bowiem nie takiego spodziewał się Mesjasza. Starotestamentalny autor pisząc o przyjściu Pana, pisząc o Dniu Pańskim[4] z trwogą pytał: „kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy się ukaże? Albowiem On jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro” (Ml 3,1-2). Budzące trwogę są Malachiaszowe zapowiedzi Dnia Pańskiego. Oto bowiem woła Pan Zastępów: „Poczynając od dni waszych przodków, odstępowaliście od mych praw i nie przestrzegaliście ich. Nawróćcie się do Mnie, a Ja zwrócę się znowu ku wam, mówi Pan Zastępów. Wy jednak pytacie: pod jakim względem mamy się nawrócić? Alboż godzi się człowiekowi oszukiwać Boga, jak wy Mnie oszukujecie? Pytacie: W czym oszukaliśmy Cię? W dziesięcinach i ofiarach. Jesteście zupełnie przeklęci, bo wy – i to cały naród – ustawicznie Mnie oszukujecie!” (Ml 3,7-9). Stąd też surowa zapowiedź: „oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy wyrządzający krzywdę będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień, mówi Pan Zastępów, tak że nie pozostawi po nich ani korzenia, ani gałązki. A dla was, czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach” (Ml 3,19-20). Całe proroctwo Malachiasza kończy się znamiennymi słowami: „Oto Ja poślę wam proroka Eliasza przed nadejściem dnia Pańskiego, dnia wielkiego i strasznego. I skłoni serce ojców ku synom, a serce synów ku ich ojcom, abym nie przyszedł i nie poraził ziemi izraelskiej przekleństwem” (Ml 3,23-24).