Język symboliczny Apokalipsy św. Jana
W wielu wypadkach jest on niezwykle tajemniczy i nawet niezrozumiały, gdy czytamy tekst po raz pierwszy.
***
Żydzi byli narodem, dla którego symbole znaczyły bardzo wiele. Prawie każdy przedmiot, nawet rzeczy powszechnego użytku, a również każda prawie czynność, poza swym naturalnym znaczeniem, posiadały jakąś treść wyższą, duchową, przenośną. Widać to dobrze w księgach Starego Testamentu, które wiele razy dają do zrozumienia, że jakaś rzecz lub czynność posiada symboliczne znaczenie. W wielu wypadkach jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że jakaś rzecz może mieć to podwójne znaczenie, tak iż nawet nas to nie zaskakuje. Na przykład równoczesne przejście dwóch osób pomiędzy dwoma częściami mięsa, pochodzącego z właśnie zabitego zwierzęcia, symbolizowało zawarcie przymierza między tymi ludźmi albo plemionami, które reprezentowali. Symboliczna treść wiąże się więc w jakiś sposób z samą rzeczą lub czynnością. Symboliczne znaczenie jest zatem znaczeniem wyrażającym rzeczywistą, nie fikcyjną treść, rzeczywiste zobowiązanie.
Tę starą tradycję Izraelitów, którzy posługiwali się językiem obrazowym, symbolicznym przejął autor Apokalipsy św. Jana.
[1] A. Jankowski, Apokalipsa Świętego Jana. Wstęp – przekład z oryginału – komentarz (Pismo Święte Nowego Testamentu, XII), Poznań: Pallottinum 1959, s. 80.
[2] TMA IV,55.
[3] Por. Jan Paweł II, Dives in misericordia, II,3.
[4] R. Kapuściński, Wojna futbolowa, Warszawa: Czytelnik 1986, s. 137.
[5] Talmud Babiloński, Sukkah LI,6.
