Język symboliczny Apokalipsy św. Jana

Co to jest język analogiczny?

Mamy z nim do czynienia wtedy, gdy na wzór relacji zachodzących między ludźmi, Bóg jest przedstawiany jako Osoba, z którą ludzie nawiązują różnego rodzaju kontakty. To samo może się odnosić do rzeczywistości nadprzyrodzonych. Analogia jest możliwa w  różnych płaszczyznach, zależnie od ludzkiego doświadczenia, które służy jako punkt wyjścia.

Na wiele sposobów Biblia mówi o Bogu; posługuje się różnymi określeniami. Przedstawia Go często jak ojca, króla, sędziego, pasterza. Dla Izraelitów wszyscy wspomniani ludzie pełnili ważne społecznie funkcje. Przyczyniali się w jakimś stopniu do pomnożenia czy zabezpieczenia wspólnego dobra. Niezależnie od tego, iż czasem ojcowie, królowie, sędziowie czy pasterze zawodzili, to jednak pisarze natchnieni uważali, że te osobistości odgrywają ważną rolę w społeczności i stanowią dobry środek czy sposób, przy pomocy którego można coś powiedzieć o Bogu. Podkreślali, że dobra i wartości, uosobione w tych, którzy pełnią funkcje społeczne, w Bogu osiągają stopień najwyższy i najdoskonalszy. Z tych racji Boga nazywali królem, sędzią czy pasterzem. Wiedzieli bowiem, że w ten sposób czytelnik może się dowiedzieć, kim jest Bóg – może odkryć Jego tajemnicę.

Analogie społeczne dostarczają bardziej złożonych symboli, takich jak obraz Boga-Ojca, Boga-Króla i Boga-Sędziego, przymierza z Bogiem, posiłku przy Bożym stole itd. Wszystkie te obrazy odnajdujemy w biblijnych przedstawieniach życia wiecznego. Ważne jest, aby zrozumieć, co każdy z nich sugeruje.

Analogia rodzinna dostarcza symbolu pierwotnego i podstawowego, opartego na stosunkach między ojcem a dziećmi. Dlatego autorzy natchnieni nazywają Boga ojcem. Podobnie czyni autor Apokalipsy św. Jana. Pisze: „Uczynił nas królestwem – kapłanami dla Boga i Ojca swojego. Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen” (Ap 1,6). Albo przekazuje zapewnienie: „Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie” (Ap 3,21).