Dlaczego autor Apokalipsy św. Jana tak często pisze o snach?

Chodzi o tzw. symbolizm oniryczny. Literatura apokaliptyczna z upodobaniem odwołuje się do snów, widzeń i wizji. Za pomocą tego symbolu chce się podkreślić nadprzyrodzony (transcendentny) charakter ofiarowanego objawienia. Widzący wpada w sen lub stan ekstatyczny, np. zostaje porwany do nieba. Rozwiera się przed nim zasłona, która zwykle kryje przed ludźmi rzeczywistości wyższego rzędu. Widzący słyszy tajemnicze słowa, kontempluje tajemnice świata wyższego, otrzymuje objawienie tajemnic Bożych. Wizje są niewątpliwie środkiem przekazywania myśli, chociaż nic nie stoi na przeszkodzie, aby były rzeczywiście udziałem wizjonera.   Czy wizje opisane w Apokalipsie św. Jana są odzwierciedleniem rzeczywistych przeżyć autora, czy też są tylko fikcją literacką, służącą wyrażeniu jego myśli?

Nie można wykluczyć pierwszej możliwości. Autor podkreśla bowiem swoje osobiste doświadczenie i zapewnia o doznanych stanach zachwycenia: „Byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu słowa Bożego i świadectwa Jezusa. Doznałem zachwycenia w dzień Pański i posłyszałem za sobą potężny głos, jak gdyby trąby” (Ap 1,9-10). Św. Tomasz z Akwinu, rozważając zjawisko wizji, dochodzi do następujących wniosków. Bóg przekazuje swe prawdy za pośrednictwem trzech rodzajów wizji: zewnętrznych, czyli zmysłowych; wewnętrznych, czyli wyobrażeniowych i intelektualnych.