W nawiązaniu do słów Apostoła Pawła pochodzących z Listu do Rzymian, w których przypomina, że „Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Miłość więc jest pełnią Prawa” (Rz 13,10), warto przywołać wyznanie wiary w jedynego Boga, przekazane w szóstym rozdziale Księgi Powtórzonego Prawa, dobitnie świadczące, że przykazanie miłości Boga stanowi fundament Prawa: „Słuchaj, Izraelu! PAN jest naszym Bogiem, PAN jeden. Będziesz miłował PANA, twojego Boga, całym swoim sercem, całą swoją duszą i z całej swojej mocy. Niech słowa, które ci dziś przekazuję, trwają w twoim sercu. Wpoisz je swoim dzieciom i będziesz o nich mówił, przebywając w domu, idąc drogą, kładąc się spać i wstając ze snu. Przywiąż je sobie do ręki jako znak i umieść pomiędzy oczami. Wypisz je na odrzwiach domu i na twoich bramach” (Pwt 6,4-9). Przytoczony fragment rozpoczynający się od słów „Słuchaj, Izraelu!” (hebr. š^ema̔ jiśrā’ēl) stał się najważniejszą modlitwą dla każdego Żyda. Rabini wyjaśniają, że pierwsze zdanie tego wyznania: „Słuchaj, Izraelu! PAN jest naszym Bogiem, PAN jeden” (hebr. š^ema̔ jiśrā’ēl ʼădōnāj ʼĕlōhênû ʼădōnāj ʼeḥād) stanowi fundament tożsamości wyznawców judaizmu, począwszy od najmłodszych lat, kiedy dziecko staje się osobą świadomą, a kończąc na ostatnim etapie życia, kiedy dla odchodzącego z tego świata słowa te stają się pożegnaniem, wypowiadanym przez towarzyszących mu bliskich. Wracając do religijnego kontekstu dawnego Izraela, początkowe sformułowanie: „PAN jest naszym Bogiem, PAN jeden” wskazuje na jedyność Boga Jahwe, zwłaszcza w ówczesnej sytuacji licznych bałwochwalczych kultów.