Ostatnia Pascha Jezusa (Łk 22,1-38)

Św. Łukasz zapisze, iż „nadszedł dzień Przaśników, w którym należało ofiarować Paschę. Jezus posłał Piotra i Jana z poleceniem: «Idźcie i przygotujcie nam Paschę, byśmy mogli ją spożyć».” (Łk 22,7-8).

Jezus poleca swym uczniom przygotować wieczerzę paschalną. Jest On jak prawdziwy ojciec rodziny, który czuje się odpowiedzialny za wypełnienie nakazów Prawa i tradycji. Stąd też posyła dwóch uczniów – Piotra i Jana, by ci przygotowali wszystko co było konieczne dla spożycia Paschy[8].

Obyczaj gościnności nakazywał, by mieszkańcy Jerozolimy w czasie świąt Paschy, udzielali schronienia pielgrzymom przynajmniej na samą ucztę paschalną. Jezus jednak podaje uczniom ciekawą wskazówkę. Oto spotkają mężczyznę niosącego dzban wody. Mają iść za nim i w domu do którego ów wejdzie mają przygotować ucztę paschalną. Znak był dość nietypowy. To bowiem kobiety do noszenia wody używały dzbanów glinianych, które trzymały na głowie, podczas gdy mężczyźni woleli używać do tego celu skórzanych bukłaków niesionych na plecach. Stąd też mężczyzna z dzbanem wody był rzeczywiście znakiem łatwo rozpoznawalnym. Trudno uznać, czy ten znak został wcześniej ustalony przez Jezusa z gospodarzem tego domu czy też nie. Zapewne jednak Jezus w opisie św. Łukasza jawi się jako Pan, który zna przyszłe wydarzenia i może je wykorzystać jako znak dla swych uczniów.

Wydaje się, iż Jezus zna tak człowieka, którego spotkają uczniowie jak i miejsce gdzie ma spożyć swoją paschę. Gospodarz domu również wie o przybyciu Mistrza z Nazaretu. Dlatego Jezus jest pewien, że nie odmówi apostołom gościny. Łukasz stwierdza, że uczta paschalna miała odbyć się w dużej sali na górze. Pamiętać trzeba, iż w Jerozolimie domy często miały na tarasie większy pokój, przeznaczony dla gości. Ucztę paschalną, podobnie jak wszystkie inne uroczyste uczty, odbywano wówczas na sposób helleński, tzn. leżąc przy niskim stole na sofach lub matach i opierając się na miękkich poduszkach. Stąd też św. Łukasz zapisze, iż przygotowana ma być dla nich sala usłana dywanami, czyli urządzona tak, by można było w niej spożyć wieczerzę paschalną.

Całe zdarzenie Łukasz krótko podsumowuje: „poszli więc i zastali wszystko tak, jak i powiedział i przygotowali Paschę” (Łk 22,13).