Zaparcie się Piotra
Trwa sąd nad Jezusem. Rozgrywa się również dramat pierwszego wśród apostołów.
Ale niezwykłym jest także i postawa wspólnoty która tę prawdę o Piotrze umiała przyjąć, która tę prawdę o Piotrze umiała zrozumieć. Żaden z ewangelistów ani jednym słowem nie skrytykował Piotra. Niezwykłym i wzorcową w tym względzie jest postawa Jezusa, który nigdy nie wypomniał Piotrowi co się stało tam, na dziedzińcu pałacu Kajfasza. Jezus nigdy nie wrócił do tego, nigdy nie powiedział Piotrowi: „pamiętasz… tak uczyniłeś”. Czy umiem przyjąć prawdę o drugim człowieku? Czy umiem z godnością tę prawdę zatrzymać dla siebie? Czy umiem zapomnieć doznane krzywdy, czy umiem wybaczyć drugiemu, gdy ten przeciw mnie cokolwiek zawini?
Jakże trudną sztuką jest chcieć i umieć mówić prawdę, jakże trudnym jest chcieć i umieć trudną prawdę o drugim człowieku przyjmować. Jakże trudnym jest chcieć i umieć przebaczać – zapominać o rzeczach złych.
(pdf) |
