Gdy Jezus modli się, Jego uczniowie śpią.

Jezus wraca do uczniów, którzy śpią. Łukasz jednak stara się milczeć o niedoskonałościach apostołów, troszczy się o dobry wizerunek apostołów, dlatego próbuje usprawiedliwić ich wyjaśniając, iż sen apostołów był spowodowany smutkiem. Autor Trzeciej Ewangelii pragnie powiedzieć, że dla uczniów sen stał się formą ucieczki i obrony przed dramatycznymi przeżyciami, które pogrążały ich w smutku. Jezus kieruje do uczniów słowa, które brzmią jak wyrzut: „czemu śpicie?” (Łk 22,46), po czym wzywa ich do modlitwy. Powtarza to, co im już powiedział po przyjściu do Ogrodu Oliwnego (Łk 22,40). Po raz kolejny rozbrzmiewa zachęta Jezusa: „módlcie się, abyście nie ulegli pokusie” (Łk 22,46).