Łukasz jednak opisuje zdradę Piotra.

Wydarzenie zaparcia się Piotra było ze wszech miar trudnym doświadczeniem tak dla samego Apostoła, jak i dla całej wspólnoty. Było to jednak wydarzenie prawdziwe, o którym Piotr mówił całkowicie otwarcie. Oto ten, który został przez Jezusa wybrany na pierwszego, na zastępcę, który w kolejnych latach był Pierwszym Apostołem, okazał się słabym i tchórzliwym człowiekiem. Wspólnota uczniów nie mogła wymyśleć ani przemilczeć tego smutnego wydarzenia. Wydaje się, iż to smutne i gorszące wydarzenie jest dowodem jego historyczności.

Opowiadanie o zaparciu się Piotra jest niezwykle podobne we wszystkich czterech Ewangeliach (zob. Mt 26,58.69-75; Mk 14,54.66-72; J 18,15-18.25-27). Pomiędzy poszczególnymi przekazami można znaleźć jedynie niewielkie różnice, wynikające z założonych przez ewangelistów własnych celów teologicznych. Pisząc bowiem poszczególne relacje, chcieli oni podkreślić wypełnienie się zapowiedzi Jezusa, pełne miłości spotkanie wzrokowe Jezusa i Piotra, zestawić słabość Piotra z miłością Jezusa, chcieli także pokazać autentyczny żal Piotra.