Mojżesz stał się prawdziwym przewodnikiem, ukazującym właściwą drogę wiary wtedy, gdy zaufał Bogu w sytuacji po ludzku beznadziejnej, pomagając tym samym otworzyć się Izraelitom na niewyobrażalne ocalenie, jakim było przejście przez morze. Doświadczenie zbawczego działania Boga spowodowało, że również rodacy Mojżesza otworzyli się na rzeczywistość wiary:

„PAN wybawił w tym dniu Izraela spod władzy Egiptu. Izraelici widzieli martwych Egipcjan na brzegu morza. Zobaczyli ogromną moc, której PAN użył wobec Egipcjan, i ogarnęła ich bojaźń wobec PANA. Uwierzyli PANU oraz jego słudze Mojżeszowi” (Wj 14,30-31).

Przywołany fragment czternastego rozdziału Księgi Wyjścia ukazuje transformację postaw Izraelitów pod wpływem ocalającego działania Boga, który wyrwał swój lud z uśmiercających objęć nieprzyjaznych mocy. Przeprowadzenie Hebrajczyków przez morze, co oznacza przebycie drogi od śmierci ku życiu, skutkuje także przejściem od stanu panicznego strachu, jakiego doświadczyli, do postawy bojaźni Bożej, wyrażającej się w ufnej postawie posłuszeństwa Bogu. Mojżeszowe świadectwo zaufania do Boga w godzinie próby pomogło właściwie przeżyć kryzys wiary Izraelitom, którzy na nowo zaufali w Bożą opiekę.

Tylko bowiem bezgraniczne powierzenie swojego życia Bogu, nawet wtedy, gdy nie widzi się drogi wyjścia, sprawia, że dokonuje się przejście z niewoli do wolności, ze śmierci do życia, bo ocalenie leży nie w ludzkiej, ale Bożej mocy. Droga wiary, jakiej uczy Mojżesz każdego wierzącego jest bardzo jasna: pozwolić dobremu Bogu, który pragnie zbawić każdego człowieka być głównym bohaterem historii własnego życia.