Życie Mojżesza przykładem drogi od nadziei złudnej do nadziei wiary.
Wyjątkowym przewodnikiem duchowym na drogach wiary, uczącym życia w posłuszeństwie i zaufaniu do Boga był Mojżesz. Tradycja biblijna przedstawia tego przywódcę narodu wybranego przede wszystkim w służbie dla Boga, który za jego pośrednictwem dokonał wielkich dzieł w historii zbawienia. Droga wiary Mojżesza ukazuje prawdę o każdym człowieku, który jest przedmiotem nieskończonej miłości Boga. Warto zatem popatrzeć, w jaki sposób kształtowała się i dojrzewała wiara Mojżesza, z którym Bóg rozmawiał, według świadectwa Biblii, „twarzą w twarz, jak rozmawia się z przyjacielem” (Wj 33,11).
Narodziny Mojżesza były odpowiedzią Boga na despotyczne działania faraona, który dostrzegłszy w wyjątkowej płodności oraz rozwoju Izraelitów w Egipcie zagrożenie dla bezpieczeństwa swojego narodu postanowił pozbyć się Hebrajczyków. Kiedy przymus niewolniczej pracy okazał się bezskuteczny, egipski władca nakazał zgładzić każdego hebrajskiego noworodka płci męskiej. Ponieważ plan zagłady Izraela sprzeciwiał się Bożym zamiarom napotkał na opór ze strony hebrajskich położnych, które słuchając bardziej Boga niż ludzkich dekretów, zamiast zabijać, narażając własne życie, postanowiły służyć rodzącemu się życiu.
To właśnie w tym momencie, kiedy faraon próbował złamać ducha Izraelitów, Bóg w wyjątkowy sposób wkroczył ze swoim planem w życie uciskanych Hebrajczyków. Usiłowania unicestwienia wszystkich męskich potomków Izraela, jakie podjął egipski imperator, spotkały się z wyjątkową odpowiedzią Boga, jaką okazały się narodziny Hebrajczyka, dla którego, wbrew dekretowi faraona, wody Nilu nie przyniosły zagłady, tylko ocalenie (Wj 2,1-10).