Na drogach wiary biblijnego Izraela 2

Tak więc tylko inicjatywa podjęta przez Boga rozpoczyna drogę wiodącą do prawdziwego wyzwolenia od wszelkich form zniewolenia, zobrazowanych despotycznymi rządami faraona. Przejście do autentycznej wolności rodzi się z wyzwalającej relacji z Bogiem. Boże zaangażowanie się w ocalenie uciemiężonego ludu dobrze wyraża fraza mówiąca o „zstąpieniu” Boga do kraju faraona, „by wyrwać z rąk Egiptu” (hebr. l^ehaṣṣîlô mijjad miṣrajim), jak wyrywa się dzikiemu zwierzęciu zdobycz, ludzi znajdujących się w ziemi, w której nie da się żyć, gdyż panuje w niej śmiertelne zagrożenie. Ponieważ ocalenie Izraelitów miało się dokonać poprzez trudną misję, dlatego też Mojżesz, wybrany na pośrednika tego Bożego działania, stawia pytanie, chcąc bardziej poznać powołującego go Boga:

„Mojżesz powiedział: Oto pójdę do Izraelitów i oznajmię im: «Bóg waszych ojców posyła mnie do was». Jeśli jednak spytają mnie: «Jak On się nazywa?», co im odpowiem? Bóg odrzekł: JESTEM TYM, KIM JESTEM. Tak masz powiedzieć Izraelitom: «JESTEM» posyła mnie do was” (Wj 3,13-14).

Pytanie Mojżesza zmierzało do lepszego poznania Boga, który objawił mu swoje niewypowiadalne imię – „Jestem, który jestem” – by poprzez zawartą w nim treść wskazać na swoją zbawczą obecność pośród ludzi. Bóg, który zbawia ludzi wchodzi w ludzką historię, by być z każdym człowiekiem. Stwórca, wszystkiego, co istnieje, widząc nędzę swojego ludu, postanowił wejść w jego dzieje, by go wyzwolić. Brzmienie Bożego imienia – „Jestem” - zapewnia o nieustannej opiekuńczej i zbawiającej obecności Boga z człowiekiem i dla człowieka. Po tym, jak Bóg zapewnił Mojżesza o swojej bliskości – „Jestem z tobą!” (Wj 3,12) – wyruszył w drogę, w czasie której doświadczył, jakie rzeczy mogą się dziać, gdy człowiek powierzy się Bogu, nawet w sytuacji po ludzku beznadziejnej.