Na drogach wiary biblijnego Izraela 2

Tym ważnym momentem, który ukształtował dojrzałą wiarę Mojżesza było przejście Izraelitów przez morze (Wj 14). Kiedy tylko Hebrajczycy, po ostatniej pladze, jaką była śmierć pierworodnych, zaczęli podążać drogą do wolności spotkali się ze stanowczym sprzeciwem faraona, który postanowił przerwać radość izraelskiego zwycięstwa. Przerażeni egipskim pościgiem Hebrajczycy byli przekonani, że znaleźli się w prawdziwym potrzasku, gdyż blokujące im dalszą drogę morze było dla nich naturalną przeszkodą nie do pokonania.

Strach przed śmiercią sprawił, że Izraelici zapomnieli zupełnie o Bożej obecności, nie pamiętali nawet o plagach egipskich, w których dostrzegli przecież przejaw zbawczego działania Boga. Zdesperowani, jedyne rozwiązanie widzieli w powrocie do egipskiego domu niewoli. W tym dramatycznym momencie ludzka logika pozwalała widzieć tylko drogę wiodącą do śmierci, gdyż wybór między zakończeniem życia w morskich głębinach a poddaniem się nadciągającym rydwanom faraona nie pozostawiał innych możliwości.

Tak myśli człowiek, który przeżywając trudne chwile w życiu zaczyna liczyć na własne siły, a tym samym przestaje utożsamiać się z planem Boga, którego obarcza odpowiedzialnością za całe zło, które go spotyka. Izraelici skazując siebie wyłącznie na ludzką kalkulację zapomnieli o prawdziwej alternatywie, jaką jest wybór między zaufaniem Bogu a oparciem się jedynie na własnych możliwościach.

W tym niezwykle dramatycznym momencie Mojżesz, poddany zresztą tej samej próbie, złożył świadectwo dojrzałej wiary w Boga, gdyż był przekonany, że Stwórca ani nie opuścił swojego ludu, a tym bardziej nie chciał jego śmierci. Mojżesz w tej sytuacji zachował się, jak prawdziwie wierzący człowiek. Wezwał bowiem swoich rodaków, by porzuciwszy lęk popatrzyli na to wydarzenie z innej perspektywy. Mojżesz wie, że ocalenie nie zależy od własnej mocy, ale od mocy Boga, który okazuje swą potęgę w słabości człowieka. Moc wiary Mojżesza dojrzała w chwili, kiedy był po ludzku zupełnie bezradny. Dzięki temu potrafił precyzyjnie wskazać przepełnionym lękiem o własne życie Hebrajczykom, skąd miało nadejść ocalenie: