Miłosierny Samarytanin

Odpowiedź uczonego nie wskazuje na kolejność czy hierarchię między tymi przykazaniami. Żadne z nich nie jest pierwsze lub drugie. Oba są na jednej płaszczyźnie. Miłość Boga i bliźniego to jeden akt. Odpowiedź uczonego w Prawie pokazuje, iż nie da się oddzielić miłości Boga i człowieka. Miłość jest tylko jedna.

Odpowiedź Jezusa jest krótka i pełna życzliwości dla pytającego. Pochwala to, co uczony powiedział i kieruje do niego zachętę: „Tak czyń, a będziesz żył” (Łk 10,28). Odpowiadając jednak Jezus wskazuje na konieczność pewnej korekty. Uczony bowiem pytał co uczynić – pytał, jaki jednorazowy akt musi spełnić (można by powiedzieć, co powinien raz uczynić), aby odziedziczyć życie wieczne. Jezus tymczasem odpowiadając wskazuje, iż miłość trzeba nieustannie czynić. Stąd też wyrażenie: „Tak czyń” wskazuje, iż miłość zasługująca na życie wieczne, powinna być stałą postawą. Miłość musi być nieustanie potwierdzana czynami.

Warto zwrócić uwagę, iż uczony w Prawie odnosi się do Pwt 6,5 i Kpł 19,18 zestawiając je razem. Jednak Autor Trzeciej Ewangelii, jakby dodaje do jego słów stwierdzenie „i całym twoim umysłem, całą twoją inteligencją” (Łk 10,27), jakby chciał podpowiedzieć swoim hellenistycznym adresatom, tym którzy przykładali zbyt dużą wagę do zdolności intelektualnych i uważają je za odrębną część człowieka. Łukasz w odpowiedzi uczonego wyraźnie wskazuje cały człowiek winien miłować Pana, Boga z całego serca i z całej duszy, i z wszystkich sił, i całą inteligencją. Podobnie i każdego człowieka – każdego bez wyjątku.