Miłosierny Samarytanin
Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie jest odpowiedzią i wskazaniem – jest wskazaniem „co powinienem czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?”
Kto jest moim bliźnim?
Uczony w Prawie chcąc usprawiedliwić swoje pytanie, stawia kolejne. Miłość Boga bowiem nie podlega dyskusji. Można powiedzieć – iż kochać siebie, też było jasne. Problemem jednak było rozumienie bliźniego. Słowem bowiem bliźnim można określić przyjaciela (Pwt 13,7; Prz 17,17), kogoś kogo się kocha (Oz 3,1) czy sąsiada (Wj 11,2).
Księga Kapłańska jako bliźnich określa jedynie ludzi ze wspólnoty narodu wybranego (Kpł 19,18), ale w Kpł 19,34 za ludzi bliskich uznaje także wszystkich, którzy osiedlili się na ziemi izraelskiej. W czasach Jezusa żyło wielu, którzy uważało, iż bliźnim nie może być ktoś, kto nie należał do wspólnoty narodu wybranego. Z grona bliźnich wykluczano pogan, Samarytan i grzeszników. Uczony w Prawie pragnie zatem by Jezus wskazał kto jest bliźnim, kto zasługuje na miłowanie jak siebie samego.
Inni jeszcze wskazują, iż w pytaniu „kto jest moim bliźnim?” tak naprawdę brzmi wątpliwość uczonego w Prawie – „Kto jest moim przyjacielem, tym, który mnie kocha i którego pokocham całym sercem?”. Czy jest ktoś godny, kogo mógłbym pokochać?
(pdf) |
