Wiara u św. Pawła. Usprawiedliwieni przez wiarę.

Zadaniem zatem przepisów starego Prawa było przyprowadzić człowieka do tajemnicy Chrystusa. Skończył się jednak czas obowiązywalności Prawa i zaczął się czas wiary.

Dar wiary sprawia, iż stajemy się „synami Bożymi – w Chrystusie Jezusie” (Ga 3,26). Każdy kto został „przyobleczony w Chrystusa” (Ga 3,27), stał się w Nim Synem Bożym. „Nie ma już Żyda, ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety” (Ga 3,28), gdyż wszyscy są jednym w Jezusie Chrystusie. Apostoł Narodów wydaje się nawiązywać do wczesnochrześcijańskiej formuły chrzcielnej stwierdzając „wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa” (Ga 3,27).

Jest to wyraźna aluzją do nowej rzeczywistości tych, którzy przyjęli chrzest – nowe życie i postępują tak jak Chrystus. Paweł wskazuje, iż wszyscy – tak Żydzi jak i poganie – dzięki wierze złączyli się z Chrystusem. Sprawił to chrzest, który przyobleka człowieka w Chrystusa. Wydaje się, iż to odwołanie się do obleczenia jest nawiązaniem do obrzędów chrzcielnych.

Być może zwyczaj zdejmowania szat przed chrztem i nakładania ich po chrzcie zasugerował Apostołowi użycie metafory ukazującej obleczenie nowo ochrzczonego jako zjednoczenie z Chrystusem. Paweł nie wyjaśnia natury chrztu, a jedynie stwierdza, iż odbywa się on w Chrystusie i sprawia jedność wszystkich.