Uwielbienie Boga w adoracji uwalnia człowieka od wszelkiej nie­woli, uodparnia go na urok wszelkich bożków świata, oczysz­cza serce z bezprawnych zaborców, czyniąc je dostępnym dla Jedynego Pana. Adoracja stanowi element wyzwolenia. Nadaje człowiekowi tytuł szlachetności, wielkości i godności. Człowiek zdolny do pochylenia się przed Bogiem kroczy z podniesioną głową.

Przejawem czci Boga najbardziej powszechnym, bo wkraczającym w życie codzienne, jest modlitwa. W religijności zawsze wyznaczano jej pierwsze miejsce.[19] Modlitwa jest aktem czci Boga, gdyż dzięki niej człowiek przyznaje, że wszystko otrzymuje od Boga jako miłującego Ojca. Wyraża niezachwianą ufność w dobroć i wszechmoc Boga i stawia człowieka w prawdzie przed Jego obliczem.

Modlitwa jest wzniesieniem ducha do Boga i wyrazem Jego uwielbienia. Katechizm Kościoła Katolickiego stwierdza, że modlitwa jest konieczna do tego, aby móc zachować przykazania.[20] „W modlitwie – podkreśla papież Benedykt XVI w encyklice Spe salvi  – człowiek powinien uczyć się, o co prawdziwie powinien prosić Boga – co jest godne Boga”.[21] Modlitwa jest więc podstawowym warunkiem chrześcijańskiego życia moralnego, gdyż przez nią człowiek ustala kontakt z Bogiem, źródłem i celem działania.[22]

W życiu chrześcijanina powinny zaistnieć różne formy modlitwy a mianowicie: modlitwa uwielbienia, dziękczynienia, prośby, przeproszenia czyli modlitwa pokutna, ekspiacyjna, przebłagalna, także metody modlitwy, które przekazuje tradycja chrześcijańska, a więc:  modlitwa ustna, która jest tą formą rozmowy z Bogiem, w której wzniesienie umysłu i serca zostaje uzewnętrznione poprzez słowa, gesty i ryty. Możemy roz­różnić tu modlitwę liturgiczną, wspólnotową i prywatną.[23]