Stary Testament zapowiada Jezusa Chrystusa

A zatem pierwszy sens słów Jezusa jest tożsamy z wypowiedzią rozpoczynającą List do Hebrajczyków: „Jezus kontynuuje misję starotestamentalnych proroków oraz doprowadza ją do końcaˮ. Czy jednak wyczerpuje on znaczenie tego stwierdzenia, że Jezus „przyszedł, aby wypełnić Prawo i Prorokówˮ?

Oczywiście nie. Czasownik pleroo − zwłaszcza w zestawieniu z wyrażeniem „Prawo i Prorocyˮ − zdaje się przybierać jeszcze jedno znaczenie, mianowicie „wypełnićˮ w sensie „spełnićˮ lub „urzeczywistnićˮ coś (np. proroctwo, zapowiedź, obietnicę bądź nadzieję)[3]. Takie znaczenie tego czasownika jest charakterystyczne dla Ewangelii Mateusza. Jej autor posługuje się nim 16 razy, z czego 12 razy we wprowadzeniach do cytatów skrypturystycznych, stwierdzając spełnienie się w osobie i misji Jezusa Chrystusa zapowiedzi Starego Testamentu (Mt 1,22; 2,15.23; 4,13; 8,17; 12,17; 13,35; 21,4; 26,56; por. także 2,17; 27,9; 13,14). Można więc stwierdzić, że Jezus wypowiadając słowa: „Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo i  Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnićˮ (Mt 5,17) zaznacza, że przyszedł aby „urzeczywistnićˮ i „zrealizowaćˮ to, czego zapowiedź i obietnicę można znaleźć w Prawie i u Proroków[4]. A zatem nie tylko kontynuuje misję proroków (tzn. jest jednym z nich), ale także wieńczy nauczanie proroków (tzn. jest największym i najważniejszym z nich) oraz spełnia zapowiedzi prorockie (tzn. jest ich ukoronowaniem).