Odnajdując Jezusa Chrystusa w psalmach

O czym zatem pragnie pouczyć psalmista pielgrzymów w drugiej części Psalmu 24?

Liturgia Tory, prezentowana w pierwszej części Psalmu 24 (ww. 3-6), jest oddzielona od drugiej części tego utworu (ww. 7-10) uwagą (hebr. selā(h)), która zazwyczaj wskazuje koniec strofy albo miejsce, gdzie kończy się pewna myśl[17]. W omawianym tekście wspomniany termin, znajdujący się na końcu wersetu szóstego i dziesiątego, wyznacza dwuczęściowy podział tej modlitewnej pieśni. Psalmista w drugim zasadniczym fragmencie Psalmu 24 (ww. 7-10) opowiada o wkroczeniu samego Boga do świątyni. Egzegeci widzą w tej części kultycznego ceremoniału konkretne wydarzenie historyczne, jakim było uroczyste przeniesienie przez króla Dawida Arki Przymierza do zdobytej Jerozolimy, która w ten sposób stała się nie tylko głównym ośrodkiem politycznym, ale także religijnym centrum Izraela (2Sm 5-6)[18]. Można sobie wyobrazić procesję z Arką zatrzymującą się u bram miasta, którego mieszkańcy (Jebusyci) nie znali Boga Izraela. W tej sytuacji chór wyznawców jedynego Boga woła: „Bramy, podnieście swe szczyty i unieście się, prastare podwoje, aby mógł wkroczyć Król chwały” (w. 7). Wówczas to pogańskie dotąd miasto pyta: „Kto jest tym Królem chwały?” (w. 8a), na co Izraelici, głosząc z entuzjazmem potęgę swego Boga, odpowiadają: „PAN mocny i potężny, PAN potężny w boju!” (w. 8b). Wyznanie wiary, jakie złożył Izrael w przytoczonej frazie przypomina słowa dziękczynnej pieśni Mojżesza, jaka została wyśpiewana po przejściu przez Morze Czerwone, w której, walczący za swój naród, Bóg został nazwany „potężnym wojownikiem” (Wj 15,3). Sformułowanie: „bramy podnieście swe szczyty”, a dosłownie „swe głowy” (ww. 7.8) to personifikacja, która w tym kontekście służy wyrażeniu radości z powodu wkraczającego do świątyni Boga. Taki sam dialog, bez większych zmian, został powtórzony w ostatnich dwóch wersetach Psalmu 24 (ww. 9-10). W odpowiedzi na postawione już wcześniej pytanie - „Kto jest tym Królem chwały?” - pojawia się tym razem jeszcze jedno określenie Boga - „PAN Zastępów” (w. 10).