Czyli historyczna sytuacja, w której znajdował się Izrael wpływała w pewien sposób na rozumienie tego psalmu?

Można powiedzieć, że zmieniająca się historyczna sytuacja Izraela sprawiała, że w interpretacji Psalmu 24 pojawiały się nowe akcenty. Zwłaszcza w okresie niewoli babilońskiej (VI w. przed Chr.), kiedy ostatecznie utracono Arkę Przymierza, a siły militarne Izraela zostały zniweczone, końcowa część omawianego utworu (ww. 7-10) nabierała coraz bardziej cech eschatologicznych. Przywoływano wówczas myśli o ostatecznym zwycięstwie Boga nad wszystkimi wrogami, dzięki czemu urzeczywistni się zbawczy zamiar wobec wszystkich wiernych Bożemu prawu. Podobną sytuację można wskazać w odniesieniu do wspomnianych już świątynnych bram. Chociaż pierwotnie mogły uosabiać pogańskich mieszkańców Jerozolimy - jebusyckiej twierdzy (2Sm 5,6) – to jednak w Septuagincie zostały zreinterpretowane, jako „bramy władców lub książąt”, wzywanych przez psalmistę, by z radością przyjęli swego Pana, który wraca do swojej świątyni na Syjon po tym, jak pokonał wszystkich swych wrogów[20]. Ostatecznie, w perspektywie eschatologicznej, we wspomnianych bramach można dostrzec wrota niebiańskie, odwieczne podwoje, które prowadzą do Bożego sanktuarium, jakim jest cały stworzony świat[21].