Jak zatem w świetle tego fragmentu Psalmu 24 Kościół odnajduje obecność Jezusa Chrystusa?

Chociaż w nauczaniu Jezusa nie pojawia się temat wojny toczonej z wrogami Izraela, to jednak w misji Syna Bożego można wskazać obrazy podobne do tych, które znamionują drugą część Psalmu 24 (ww. 7-10). Ewangelista Jan pokazuje, że Jezus prowadzi walkę z groźniejszym wrogiem, który ukrywa się za parawanem zła, jakie dokonuje się w dziejach ludzkości. Zwycięstwo Chrystusa nad szatanem, nazwanym w Janowej ewangelii „władcą tego świata”, przynosi człowiekowi prawdziwą wolność (J 12,31; 16,11). Kulminacyjny moment pokonania szatana, jakim jest dobrowolna ofiara z życia złożona przez Jezusa za każdego człowieka, czyni z Syna Bożego najwyższego kapłana, który otwarł wszystkim ludziom drogę do nieba (Hbr 6,20). Jezus Chrystus, który zwyciężył „władcę tego świata” okazał się „Panem chwały”. Chrześcijańska tradycja w wersetach tworzących drugą część Psalmu 24 widziała także napomnienia, jakich psalmista udziela poganom, zachęcając ich do porzucenia wszelkich formy bałwochwalstwa, by odtąd służyć jedynemu, prawdziwemu Bogu[22].