Trzeba przyznać, że przedstawiony w Psalmie 146 opis zbawczej aktywności Boga bardzo przypomina działalność Jezusa Chrystusa. Czy to jest właściwa intuicja?

Psalm 146 zapowiada rzeczywistość przyszłego królestwa Bożego, głoszonego w Nowym Testamencie[19]. Ewangeliczne światło pozwala pełniej odczytać orędzie Psalmu 146. Całe ziemskie życie Jezusa było wyrazem uwielbienia i ufności do Ojca niebieskiego. Tak więc można powiedzieć, że w osobie Syna Bożego wypełnia się ostatecznie to wszystko, co Psalm 146 mówi o Bogu[20]. Królestwo głoszone przez Jezusa wyraża się w wielkich dziełach, których świadectwem jest odpowiedź, jakiej Jezus udzielił uczniom Jana Chrzciciela. Na postawione przez nich pytanie: „Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też mamy czekać na kogoś innego?” (Mt 11,3) Chrystus odpowiedział: „Idźcie i opowiedzcie Janowi o tym, co słyszycie i co widzicie. Niewidomi odzyskują wzrok, chromi chodzą, trędowaci stają się czyści, głusi słyszą. Umarli zmartwychwstają, a ubogim jest głoszona dobra nowina. Szczęśliwy jest ten, kto we Mnie nie wątpi” (Mt 11,4-6). Chociaż przywołany tekst zawiera słowa pochodzące z Księgi Izajasza (Iz 26,19; 29,18n; 35,5n; 61,1), to jednak zawierają one zapowiedzi zbawczych dzieł Boga, o których wspomina także autor Psalmu 146[21]. Przecież centralna część tego hymnu opowiada dokładnie o czynach miłosierdzia „pełnionych przez wiernego Boga wobec ubogich i cierpiących (ww. 7-9), które mogą stanowić streszczenie działalności Jezusa Chrystusa opisanej w ewangeliach” (Biblia Paulińska).