Czy to już wszystkie okoliczności, w jakich Bóg przychodzi człowiekowi z pomocą, o których mówi psalmista?

Dobrodziejstwo Bożych działań zostało streszczone przez psalmistę w końcowym fragmencie centralnej części Psalmu 146: „PAN miłuje sprawiedliwych. PAN strzeże przybyszów, przygarnia sierotę i wdowę, lecz pokrzyżuje plany bezbożnych” (ww. 8c-9). Najpierw autor psalmu akcentuje, że Bóg kocha sprawiedliwych, a więc tych, którzy są blisko Niego, dzięki czemu postępują zgodnie z Jego przykazaniami (Ps 1,5-6). Następnie mówi o ludziach, których Bóg otacza szczególną opieką. Wymienia razem cudzoziemców, sieroty i wdowy, jako osoby najbardziej narażone na krzywdę ze strony możnowładców (Ps 94,6). Rzeczywistych i potencjalnych krzywdzicieli określa hebrajskim terminem r^ešāʽîm, który opisuje ludzi buntujących się przeciwko Bogu. Psalmista w ten sposób piętnuje grzeszników świadomie łamiących nakazy Bożego prawa, które szczególnie chroniło pokrzywdzonych przez niesprawiedliwość społeczną[15]. Powtarzające się w biblijnej literaturze przykłady osób bezbronnych, którym odmawiano prawa do normalnego funkcjonowania w społeczności potrzebowały opieki, którą właśnie gwarantowało Boże prawo (Wj 20,20-23; Pwt 14,28-29).