Dlaczego Jezus był kuszony na pustyni?

Jest wiele powodów, dla których Jezus udał się na pustynię, gdzie był kuszony przez diabła.

Pustynia była dla Izraelitów przede wszystkim miejscem próby. Jest bowiem miejscem twardym i bezlitosnym; miejscem budzącym lęk. To obszar, nad którym – jak sądzono – unosi się przekleństwo. Uważano także, iż jest to miejsce wrogich życiu mocy, kraina śmierci. Sądzono, że na tym obszarze, wyniszczonym i opustoszałym, mieszkają demony (Kpł 16,10) i inne złe bestie (Iz 13,21; 14,23).

Z tego jednak powodu pustynia była zawsze wymarzonym miejscem dla tych, którzy chcieli podjąć walkę z trudnościami. Tu stale trzeba stawiać czoło żywiołom. Przeżycie każdego kolejnego dnia jest zwycięstwem. Dlatego wielu ludzi szło na pustynię, mimo że był to teren niezwykle trudny. Ze względu na surowość, trudności i przykre niespodzianki – opadają tam maski. Człowiek ujawnia się takim, jakim naprawdę jest. Grozi tam bowiem śmierć głodowa lub umieranie z pragnienia. Można tam także oszaleć z powodu samotności. Dlatego było to zawsze miejsce próby.

W Izraelu doświadczenie pustyni uchodziło za coś niezwykle ważnego w życiu ludzi, którzy zamierzali występować publicznie. Pustynia kształtowała, np. Mojżesza i uczyniła z niego nowego człowieka. Nic też dziwnego, że poszedł tam Jan Chrzciciel (por. Łk 1,80) a także Jezus (por. Mt 4,1-4).