Uniżenie Syna Bożego

Wzmianka o pobycie dwunastoletniego Jezusa w świątyni jest jedynym wydarzeniem, jakie zachowali Ewangeliści, z okresu Jego ukrytego życia (Łk 2,41-50). Musimy pamiętać, że i w tym wypadku św. Łukasz nie jest historykiem. Jest Ewangelistą, czyli stara się odkryć sens tego, co się wydarzyło.

Maryja nie rozumiała najpierw nieprzyjemnej przygody w drodze z Jerozolimy do Nazaretu, a tym bardziej owego nieprzyjemnego pytania w świątyni: „Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” Tymczasem Jezus dał do zrozumienia, że Jego prawdziwy Ojciec jest w niebie. Tym samym stwierdził, że jest Synem Bożym. Maryja przyjęła słowa Jezusa, ale ich nie rozumiała, podobnie zresztą jak św. Józef.

Podobnie było wtedy, gdy patrzyła jak dorasta Jej Syn (Łk 2,51-52). Nazaret był miastem, gdzie Jezus miał spędzić większą część życia aż do publicznego wystąpienia. Tutaj wzrastał i umacniał się fizycznie, zdobywał doświadczenie ludzkiego rozeznania spraw świata. Spoczywała na Nim łaska Boża.