Jakie będzie główne kryterium tego sądu? Dla tych, którzy żyją według praw Starego przymierza, odwołują się do Prawa mojżeszowego ono będzie dla nich stanowić kryterium, według słów św. Pawła: „Bo ci, którzy bez Prawa zgrzeszyli, bez Prawa też poginą, a ci co w Prawie zgrzeszyli, przez Prawo będą sądzeni” (Rz 2,12). Natomiast prawo wypisane w sumieniu czyli postępowanie według wskazań sumienia będzie kryterium dla tych, którzy tylko takie prawo znają, według słów zapisanych w Rz: „Bo gdy poganie, którzy Prawa nie mają, idąc za naturą, czynią to, co Prawo nakazuje, chociaż Prawa nie mają, sami dla siebie są Prawem. Wykazują oni, że treść Prawa wypisana jest w ich sercach, gdy jednocześnie ich sumienie staje jako świadek, a mianowicie ich myśli na przemian ich oskarżające lub uniewinniające. [Okaże się to] w dniu, w którym Bóg sądzić będzie przez Jezusa Chrystusa ukryte czyny ludzkie” (Rz 2,14-16). Wreszcie dla tych, którzy przyjęli Ewangelię to ewangeliczne prawo wolności będzie dla nich kryterium sądu. Jak czytamy w Jk: „Mówcie i czyńcie tak, jak ludzie, którzy będą sądzeni na podstawie Prawa wolności” (Jk 2,12). Sądu będzie dokonywał tylko Bóg i biada temu, który odważyłby się osądzać swego brata, będzie bowiem za to osądzony tak samo, jak sądził bliźniego. Św. Paweł mówi o tym mocno: „Przeto nie możesz wymówić się od winy, człowiecze, kimkolwiek jesteś, gdy zabierasz się do sądzenia. W jakiej bowiem sprawie sądzisz drugiego, [w tej] sam na siebie wydajesz wyrok, bo ty czynisz to samo, co osądzasz. Wiemy zaś, że sąd Boży według prawdy dosięga tych, którzy się dopuszczają takich czynów. Czy myślisz, człowiecze, co osądzasz tych, którzy się dopuszczają takich czynów, a sam czynisz to samo, że ty unikniesz potępienia Bożego?” (Rz 2,1-3).

Tak w największym skrócie można przedstawić naukę o Chrystusie – sędzi żywych i umarłych, którą to prawdę z całą jasnością i gorliwością głosił Kościół apostolski widząc w Jezusie „Pana wszystkich”, który na końcu czasów przyjdzie, aby dokonać sądu.