Jaki jest fundament refleksji chrystologicznej Josepha Ratzingera? Na czym opiera on to, co mówi i pisze o Jezusie z Nazaretu?

Refleksja chrystologiczna J. Ratzingera budowana jest na fundamencie doświadczenia Apostołów, którzy są nie tylko wybranymi i uprzywilejowanymi towarzyszami Jezusa (por. Mk 3,13-19). Apostołowie są tymi, którzy rozpoznali w Jezusie z Nazaretu obiecanego Mesjasza i Syna Bożego; i – co bardzo mocno podkreśla ten wielki teolog – swoją wiarę oparli na doświadczeniu! Chodzi tu przede wszystkim o doświadczenie modlitwy Jezusa. Właśnie bycie świadkami Jego modlitwy dało im „wgląd” w relację Jezusa z Nazaretu do Ojca. Pozwoliło im przeczuć, a poniekąd odkryć, niezwykły charakter tej relacji. Przypomnijmy – Jezus często rozmawia z Ojcem i zwraca się do Niego niespotykanym w ustach Żydów tytułem Abba. Możemy się domyślać, że tę niezwykłą więź Syna z Ojcem odczytywali także patrząc na twarz modlącego się Jezusa oraz widząc niespotykany blask Jego oczu i głębię Jego spojrzenia, gdy mówił im o Ojcu[6].