A w jakim kontekście pojawia się sformułowanie o „Bożym duchu świętości” w drugim wspomnianym miejscu Starego Testamentu? Czy również tam Duch Boży objawia się jako moc oddziałująca na człowieka?

O Bożym „duchu świętości” mówi także Psalm 51 w kontekście prośby o miłosierdzie, z jaką zwraca się do Boga skruszony grzesznik: „Stwórz we mnie czyste serce, Boże, i ducha mocnego odnów w moim wnętrzu. Nie odrzucaj mnie od Twojego oblicza i nie odbieraj mi Twego ducha świętego. Daj mi się cieszyć Twoim zbawieniem i umocnij mnie duchem ochoczym” (Ps 51,12-14). Sformułowanie Boży „duch świętości” (hebr. rû^aḥ qodš^ekā – dosłownie „duch świętości Twojej”) posiada w przytoczonym fragmencie dwa synonimiczne zwroty, które przybliżają jego rozumienie: pierwszy z nich to „duch mocy” (hebr. rû^aḥ nākôn), natomiast drugi mówi o „duchu gotowości do pełnienia woli Bożej” (hebr. rû^aḥ n^edîbā(h)). Psalmista pokazuje, że Bóg, będący źródłem wszelkiej świętości, jako jedyny może uzdolnić człowieka do życia religijnego i moralnego, a skruszonego grzesznika obdarzyć mocą uświęcającą. We wnętrzu człowieka wołającego do Boga o ratunek jest zatem obecna „moc życiowa”, która prowadzi go do świętości, a jest nią sam „duch świętości”. W świetle przytoczonych tekstów (Iz 63,10-11 oraz Ps 51,12-14) można powiedzieć, że sformułowanie – „Boży duch świętości” – oznacza przede wszystkim samą istotę Boga, którą jest świętość, a także Boży dar dla człowieka, który uzdalnia go poprzez uczestnictwo w tej „Bożej mocy” do wiernego trwania przy Bogu. Duch Boży jest „mocą uświęcającą” (Ps 51,13), która domaga się świętości człowieka, gdyż sam jest święty (Iz 63,10). Dzięki mocy, jaką jest Duch Boży człowiek otrzymuje fundamenty pozwalające prowadzić mu życie etyczne, moralne i religijne. To Duch Boży jest darem uzdalniającym człowieka do życia w świętości. Uświęcające działanie Ducha Bożego jest podstawową prawdą, jaką zawiera hebrajskie sformułowanie przekładane jako: „duch święty” albo „duch świętości”. Warto w tym miejscu nadmienić, że określenie „duch święty” pojawia się jeszcze w greckim tekście Księgi Mądrości, która zawsze łączy je z Bożą mądrością (Mdr 1,5; 9,17).