Uświęcające działanie Ducha Bożego

Natchnieni autorzy Starego Testamentu wyrażają przekonanie, że dzięki Duchowi Bożemu człowiek może postępować etycznie.

Czy zatem świętość wewnętrzna, kształtowana pod wpływem uświęcającego działania Ducha Bożego, była wyraźnie obecna w życiu religijnym biblijnego Izraela?

Starotestamentowe teksty pokazują, że wymóg świętości był przede wszystkim związany z kultycznym aspektem życia Izraela. Świętość Boga domaga się, aby kult był sprawowany w miejscu świętym, dlatego też wszystko, co dotyczy całej rzeczywistości składającej się na sprawowane obrzędy w Izraelu, mające służyć kontaktowaniu się z Bogiem, musi spełniać wymóg „świętości”. Teologowie judaizmu wychodząc od pojęć absolutnej świętości Boga oraz świętego miejsca Bożego przebywania wypracowali naukę o kulcie (Kpł 1-17). Przedstawione wymagania dotyczące czystości, którym muszą poddać się zarówno kapłani, jak i świecka społeczność Izraela miały prowadzić grzesznego człowieka do spotkania z Bogiem. Obecność Boga wyrażoną w postaci obłoku w „świętym mieszkaniu”, a więc w wybudowanym na pustyni przybytku Bożym, jakim był Namiot Spotkania poświadcza Księga Wyjścia: „Obłok okrył Namiot Spotkania, a chwała PANA napełniła święte mieszkanie. Mojżesz nie mógł wejść do Namiotu Spotkania, gdyż obłok spoczywał na nim, a chwała PANA wypełniła święte mieszkanie” (Wj 40,34-35). W ten sposób autor natchniony pokazał, że Bóg, którego istotą jest świętość rzeczywiście jest obecny w świecie Izraela. Jednakże w opisie poświęcenia innego „świętego miejsca”, w którym człowiek może doświadczyć obecności i miłosierdzia Świętego Boga, jakim była jerozolimska świątynia, król Salomon wyraża wątpliwości co do Bożego zamieszkania w materialnym domu, wzniesionym przez człowieka: „Czy jednak naprawdę Bóg zamieszka na ziemi? Przecież niebo nieogarnione nie może Ciebie objąć, a cóż dopiero ten dom, który zbudowałem” (1Krl 8,27).

« 2 3 4 5 6 »
DO POBRANIA: |
oceń artykuł Pobieranie..