Tak więc można powiedzieć, że wewnętrzna czy moralna przemiana człowieka dokonuje się dzięki uświęcającemu działaniu Ducha Bożego.

Moralna przemiana człowieka urzeczywistnia się dzięki aktywności Ducha Bożego, który dokonuje obmycia ludzkiego wnętrza. Stąd też w Księdze Ezechiela Bóg zapowiada duchową przemianę swego ludu: „Uświęcę moje wielkie imię znieważone i zbezczeszczone przez was wśród narodów (…). Pokropię was czystą wodą, aby was oczyścić. Oczyszczę was ze wszystkich waszych nieczystości i ze wszystkich waszych bożków. Dam wam nowe serce i nowego ducha ześlę do waszego wnętrza. Wyjmę z waszej piersi serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Poślę do waszego wnętrza mojego Ducha i sprawię, że będziecie postępowali według moich nakazów i zachowywali moje prawo. Będziecie go przestrzegali” (Ez 36,23.25-27). Przytoczona zapowiedź wewnętrznej przemiany wspólnoty ludu Bożego, która dokona się dzięki darowi „nowego Ducha” (hebr. rû^aḥ hǎdāšā(h)) obejmie swoim działaniem obszar ludzkiego myślenia, mówienia i postępowania. W człowieku obdarowanym „nowym sercem” i „nowym Duchem” dokonuje się intelektualno-moralne odrodzenie, które owocuje prawdziwą świętością w ludzkim życiu, a więc szczerym, bliższym niż dotychczas, przylgnięciem do Boga. Ten „nowy Duch” (Ez 36,26) w przywołanym fragmencie Księgi Ezechiela jest określony przez proroka mówiącego w imieniu Boga jako „mój Duch” (hebr. rûḥî – Ez 36,27), czyli „Duch Boży”. Działanie Ducha Bożego tak dogłębnie przemieni wnętrze człowieka, że jego serce nauczy się uległości wobec Boga, co znajdzie wyraz w świadomym podążaniu drogą Bożych przykazań.