Duch Święty w życiu i nauczaniu starotestamentowych proroków.
W naszym cyklu wykładów poświęconych Duchowi Świętemu w księgach prorockich Starego Testamentu zatrzymaliśmy się dotychczas na kilku konkretnych tekstach, które przybliżały naturę i działanie Ducha Jahwe. Jaki fragment dziś uczynimy przedmiotem analizy?
Po wykładzie poświęconym działalności Ducha Bożego w życiu starotestamentowych proroków przeanalizowaliśmy trzy fragmenty z Księgi Ezechiela, Księgi Izajasza oraz Księgi Joela, by zapoznać się z najważniejszymi tekstami odsłaniającymi rąbek tajemnicy Trzeciej Osoby Trójcy Świętej, pozostającej wciąż jeszcze w ukryciu w epoce Starego Testamentu.
Dziś na koniec tego cyklu spotkań – niejako go podsumowując – sięgniemy po jeden z najstarszych fragmentów prorockich traktujących o Duchu Bożym. Raz jeszcze otwieramy Księgę Ezechiela, tym razem na rozdziale trzydziestym szóstym. Interesująca nas perykopa obejmuje wersety od 16 do 38. Szczególnie istotne są natomiast wersety 24-28. Analizując ten fragment poczynimy również odniesienia do tych tekstów, nad którymi pochylaliśmy się w minione niedziele, podejmując próbę ukazania całościowego obrazu Ducha Bożego w nauczaniu starotestamentowych proroków.