Z dotychczasowych wykładów wiemy, że Stary Testament odgrywa ważną rolę w ukazywaniu procesu stopniowego objawiania się Ducha Świętego na kartach Biblii. Tym razem w odkrywaniu obecności i działania Ducha Świętego pomoże nam Księga Psalmów. Przedmiotem dzisiejszej refleksji jest Psalm 51. Jaki zatem aspekt aktywności Ducha Bożego można odkryć w tym starotestamentowym tekście?

Jak to zostało już wspomniane, proces stopniowego objawiania się Ducha Świętego w historii zbawienia zaczyna się w Starym Testamencie, który przygotowuje na przyjęcie objawionej i wyraźnie sformułowanej prawdy o Duchu Świętym w Nowym Testamencie.

Zbiór biblijnych psalmów, który obejmuje niemal tysiąc lat historii Izraela, będąc swoistym streszczeniem całej Biblii, pogłębia istotnie myśli zawarte w tekstach Starego Testamentu.

Prawdziwym centrum Księgi Psalmów jest Bóg przymierza, który objawiając się w tych natchnionych pieśniach Izraela zaprasza człowieka do dialogu, umożliwiając mu spełnienie swoich najgłębszych pragnień.

Psalmista wchodząc w ten modlitewny dialog mówi o Bogu, któremu zawierzył. Człowiek Biblii w pełni realizuje swoje życie pozostając w blisko Boga, za którym tęskni, pragnąc zawsze przebywać w Jego zbawczej obecności.

Psalmiści mówią także o rzeczywistość grzechu, który wybrany przez człowieka prowadzi do tragedii rozdarcia życiodajnej więzi pomiędzy Bogiem a Jego wiernym. Ponieważ konsekwencja odejścia od Boga żywego ma destrukcyjny charakter dla ludzkiego życia, dlatego też w psalmach została ukazana postawa człowieka, który powierza smutną rzeczywistość grzechu niezmierzonemu miłosierdziu Boga.

Aby wybłagać ocalenie grzeszników Izrael wchodzi na drogę pokuty, odwołując się do Boga, który jako jedyny może oczyścić go z wszelkiej winy. Przykładem takiego pokutnego tekstu, w którym dominuje prośba o oczyszczenie z grzechu jest Psalm 51. Pokorna prośba o przebaczenie, jaką zanosi psalmista do Boga urzeczywistnia się pod wpływem „ducha Bożego”, który sam dokonuje oczyszczenia ludzkiego serca.