Metaforę owocu św. Paweł zaczerpnął z tradycji Starego Testamentu.
Podobną myśl jak w Liście do Galatów można odnaleźć w innych pismach Apostoła Pawła.
Łaski wymienione w liście „owoców Ducha” w przesłaniu do Galatów, można odnaleźć również i w innych pismach Pawłowych. W Liście do Filipian Paweł stwierdza: „bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym – to miejcie na myśli! Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami” (Flp 4,8-9). W przesłaniu zaś do wspólnoty w Kolosach pisze: „obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy! Na to zaś wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni!” (Kol 3,12-15).
W powyższych pismach Paweł pisze o cnotach, które są przejawem działania Ducha w wierzących. Cnoty te można postrzegać jako dowody działania Ducha w rozwoju wierzących w przeciwieństwie do „uczynków ciała” (Ga 5,19-21). Można powiedzieć, że cnoty są wyraźnymi znakami Ducha.