Owoce Ducha Świętego
Metaforę owocu św. Paweł zaczerpnął z tradycji Starego Testamentu.
Stąd zatem, bazując na przesłaniu Starego Testamentu, jak również w pewnej mierze na myśli hellenistycznej, Paweł uświadamia adresatom Listu do Galatów jakie uczynki rodzą się z ciała, a jakie są owoce Ducha.
List do Galatów, będąc obroną Pawłowego autorytetu apostolskiego, ukazując napięcie jakie występuje miedzy Prawem a Duchem, wymienia „owoce Ducha”. Ukazuje jakie są owoce rodzące się z ciała a jakie z mocy Ducha. W Ga 5,13-26 Paweł wzywa adresatów, aby (dosłownie) „chodzili według Ducha”, a nie spełniali pożądań ciała (Ga 5,16). Paweł uświadamia adresatom, iż wyzwolenie spod Prawa nie oznacza zniesienia obowiązku etycznego postępowania. Chrześcijanie winni postępować według Ducha. „Postępowanie według Ducha” zaś nie polega na zaspokajaniu żądz ciała. Uczniowie Chrystusa winni pozwolić „prowadzić się przez Ducha” (Ga 5,18).
Moc i wolność, jakie daje Duch, wykluczają zarówno legalizm, jak i rozpustę. Aby bliżej wyjaśnić to adresatom Paweł kreśli listę wad (Ga 5,19-21) oraz – na zasadzie przeciwieństwa – listę cnót (Ga 5,22-23). Ukazuje przez to różnicę między życiem kierowanym przez Ducha a życiem poddanym żądzom ciała.
Chrześcijanin mając życie od Ducha, do Ducha się też winien stosować (Ga 5,25). Winien kroczyć w życiu z pomocą Ducha. Paweł podkreśla motywującą i uzdalniającą moc Ducha w życiu chrześcijańskim. Wymienione przez niego cnoty opisują ludzi żyjących według Ducha.
