Królowanie Boga dla człowieka Starego Testamentu oznacza przede wszystkim opiekę, ratunek i ocalenie. „Jahwe jest królem na zawsze, na wieki!” (Wj 15,18) – te słowa wieńczące hymn Izraelitów śpiewany po cudownym przejściu przez Morze Czerwone są pełnym radości pochwalnym wyznaniem, które często pojawiało się na ustach ludu wybranego. Występująca tu fraza Jahwe mālak – „Jahwe króluje / Jahwe jest królem” – powtarza się najczęściej w psałterzu (np. Ps 47,9; 93,1; 96,10; 97,1; 99,1; 146,10) i księgach prorockich (np. Iz 24,23; 52,7; Ez 20,33; Mi 4,7). Wielokrotnie również Jahwe otrzymuje w tekście biblijnym hebrajski tytuł melek – „Król” (np. Lb 23,21; Pwt 33,5; 1 Sm 12,12; Ps 5,3; 10,16; 24,7-10; 29,10; 44,5; 48,3; 68,25; 74,12; 84,4; 95,3; 98,6; 99,4; 149,2; Iz 6,5; 33,22; 41,21; 43,15; 44,6; Jr 8,19; 10,7; 46,18; 48,15; 51,57; So 3,16; Dn 4,34).

Wśród tego rodzaju tekstów na szczególną uwagę zasługuje sześć Psalmów określanych jako „Psalmy Królestwa Jahwe” (Ps 47; 93; 96; 97; 98; 99). Powtarzająca się w nich charakterystyczna formuła Jahwe mālak winna być tłumaczona jako: „Jahwe jest Królem!” i rozumiana w następujący sposób: „Jahwe – i tylko On! – jest Królem, który od zawsze i na zawsze roztacza swe panowanie nad całym światem!”. W sposób zwięzły wyrażają to słowa psalmisty:

„Jahwe na niebiosach swój tron ustanowił,

a swoją mocą nad wszystkim panuje” (Ps 103,19).

oraz wyznanie:

 „Królestwo Twoje jest Królestwem wszystkich wieków!

Panowanie Twoje trwa przez wszystkie pokolenia!” (Ps 145,13).