Początek działalności Jezusa i powołanie uczniów
Czas publicznej działalności Jezusa poprzedzony jest działalnością Jana Chrzciciela.
Idąc za wskazaniem św. Justyna, można także stwierdzić, iż Jezus przybył nad Jordan, aby zostać namaszczonym przez Jana, występującego w roli Eliasza. Żydzi bowiem utrzymywali, że Mesjasz pozostanie nierozpoznany i on sam będzie nieświadomy swej mocy aż nie przyjdzie Eliasz i nie namaści Go, przedstawiając ludowi [6]. To właśnie dokonało się w wydarzeniu chrztu nad Jordanem.
Jezus nie potrzebował chrztu od Jana, sam bowiem był dawcą chrztu doskonałego (Mt 3,11). Poddał się jednak temu obrzędowi, aby wypełnić plan Ojca. Rezygnuje z należnej Mu czci. Ogołaca się, stając się podobnym do ludzi, zostaje uznany za człowieka (zob. Flp 2,6-8). Po tym jednak akcie publicznego uniżenia Bóg wywyższa Jezusa ogłaszając: „Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie” (Mt 3, 17).
W jednej z apokryficznych ewangelii czytamy, iż po chrzcie Bóg Ojciec uroczyście ogłosił „To jest Syn mój umiłowany, w którym się raduję. To jest Syn mój miły, przez którego założyłem niebo i ziemię. Ten jest Syn mój zrodzony przed wiekami i czasami. Ten jest Syn mój nigdy nieoddzielony ode Mnie i nigdy nieodłączony. Ten jest Syn moim który jest prawdziwie moim obrazem”[7].
