Ewangelie piszą przede wszystkim o konieczności chrztu, ale piszą także, o obietnicy Ducha. Ducha, który zstąpił na Jezusa – Ducha, który jest obiecany przez Jezusa.

Jak przekazują Ewangelie, Jezus wielokrotnie zapowiada swoje odejście, ale także wielokrotnie mówi, iż to odejście jest konieczne, gdyż wtedy pośle uczniom swojego Ducha.

W przekazie Czwartej Ewangelii Jezus uczy: „Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was. On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu – bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś – bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie – bo władca tego świata został osądzony” (J 16,7-11).

Wniebowstąpienie Jezusa, jest w pewnej mierze początkiem czasu Kościoła – czasu Kościoła, który można określić mianem ery Ducha Świętego. Apostoł Paweł stwierdzi: „Jeżeli mieszka w was Duch tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to ten, co wskrzesił Chrystusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha” (Rz 8,11).