Sakrament namaszczenia chorych w przekazie Ewangelii według św. Marka

Jezus zakazuje by mówiono, iż On jest Mesjaszem. Dlaczego?

Nakaz milczenia o prawdziwej godności Jezusa nazywa się sekretem mesjańskim. Jest to jeden z bardziej charakterystycznych tematów teologicznych dzieła św. Marka, występujący w całej jego Ewangelii. Wyraża się on w potrójny sposób: Jezus nakazuje milczenie złym duchom, które wiedziały, kim On jest (Mk 1,25.34; 3,12); nakazuje milczenie cudownie uzdrowionym (Mk 1,44; 5,43; 7,36; 8,26); nakazuje także milczenie apostołom i uczniom (Mk 8,30; 9,9).

Nakazy Jezusa mogą dziwić. Dlaczego bowiem człowiekowi uzdrowionemu z trądu Chrystus zabrania o tym rozpowiadać, a nakazuje mu pokazać się kapłanowi i złożyć ofiarę za oczyszczenie (Mk 1,40-45). Trudno też zrozumieć, dlaczego Jairowi i jego żonie przykazuje, by nikt nie dowiedział się o wskrzeszeniu ich córki, chociaż tłum wiedział dobrze o jej śmierci (Mk 5,35-43). Równie częstym sposobem przedstawiania sekretu mesjańskiego jest częstsze niż u pozostałych synoptyków podkreślanie niezrozumienia przez uczniów słów i Osoby Jezusa (Mk 4,40; 6,52; 7,18; 8,16; 9,10; 9,18; 10,24). Gdy się porówna Marka z pozostałymi ewangeliami, to lepiej widać jego szczególne zainteresowanie sekretem mesjańskim.

Skąd ten sekret? Na pytanie to dawano wiele różnorodnych odpowiedzi. Z pewnością jednak należy uznać, iż nakazy milczenia Jezusa posiadają wyjaśnienie w sytuacji życiowej Mistrza z Nazaretu, w warunkach historyczno-religijnych Jego środowiska. O ile w czasie działalności Jezusa nadzieje mesjańskie Izraela miały zabarwienie polityczne i nacjonalistyczne, to Mesjańskość Jezusa odbiegała daleko od tych poglądów (Mk 12,13-17). Gdyby więc Jezus nagle objawił swą godność mesjańską, Żydzi mogliby błędnie rozumieć Jego Osobę i misję, widząc w Nim spełnienie nadziei politycznych i nacjonalistycznych. To zaś mogłoby doprowadzić do interwencji Rzymu. Jezus chciał przygotować swoich uczniów do właściwego rozumienia swojego posłannictwa. Pouczenie to było konieczne (Mk 8,31-33; 10,35-40). Chrystus nakazywał więc milczenie po to, aby przeszkodzić błędnemu pojmowaniu mesjanizmu i niepożądanym reakcjom ludu. Jezus nie sprzeciwiał się, gdy Apostołowie nadawali Mu nadawać tytuł Mesjasza, ale odnosił się do niego z rezerwą, nakazując milczenie albo też wyjaśniając go za pomocą tytułu „Syn Człowieczy”[5].

Drugą, równie ważną kwestią która pomaga zrozumieć sekret mesjański Jezusa to osobowe traktowanie każdego człowieka. Jezus pragną, by każdy sam odkrywał jego tajemnicę. A już z pewnością nie chciał by ogłaszającymi Jego prawdziwą tożsamość były duchy nieczyste.