Judyta - starotestamentowym obrazem zapowiadającym Maryję, Matkę Zbawiciela

Nabożeństwo „Godzinek o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny” odwołuje się do wielu starotestamentowych figur zapowiadających Matkę Chrystusa i Kościoła. Księgi Starego Testamentu znają wiele dzielnych kobiet, których życiowe postawy i dokonania dobrze ilustrują cnoty Maryi, Matki Zbawiciela, „błogosławionej między niewiastami” (Łk 1,28). Ten długi szereg starotestamentowych bohaterek, w który wpisują się matki patriarchów, prorokinie, królowe, a więc mężne, pobożne i mądre niewiasty żyjące w różnych epokach, zamyka dzielna Judyta – tytułowa postać Księgi Judyty. Adresatami tego starotestamentowego pisma byli wierzący w jedynego Boga – ludzie zmagający się z siłami, zagrażającymi ich duchowej tożsamości. Zaufanie Bogu i mężne trwanie w wierze pozwoliło im przejść przez ciężkie próby. Krucha, lecz mężna niewiasta Judyta stała się Bożym narzędziem wybawienia. Dlatego, że Judyta zawierzyła Bogu pokonała wroga narodu wybranego, stąd też jest typem Maryi, która z woli samego Boga, zawierzając mu, stała się Matką Syna Bożego, który pokonał szatana.

Tekst ostatniej strofy hymnu „Nony” „Godzinek o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny” („Nona” to łacińska nazwa jednej z godzin w strukturze tego nabożeństwa, która odpowiada naszej godzinie trzeciej po południu) zawiera właśnie wezwanie, w którym przywołuje odważną kobietę, Judytę, przez którą Bóg wybawił swój naród z rąk potężnego nieprzyjaciela: „O mężna białogłowo, Judyt wojująca, od niewoli okrutnej lud swój ratująca”. Tradycja chrześcijańska w osobie Judyty widzi zapowiedź Maryi, Matki Zbawiciela, kobiety błogosławionej między niewiastami (por. Jdt 13,18).