Wielbi dusza moja Pana (Łk 1, 46-55)

Tymi oto słowy dziękuje Maryja za dary, jakie sama otrzymała, a potem wylicza dobrodziejstwa, jakich Bóg nie przestanie na wieki dawać całemu ludzkiemu rodzajowi.

Hymn dziękczynienia

Magnificat został wygłoszony gdy Mesjasz pojawił się na ziemi, jednak nie odnosi się wprost do Niego, lecz dotyczy całego narodu i wypełnienia wszystkich obietnic Bożych. Jako utwór pełen myśli zaczerpniętych ze Starego Testamentu, a jednocześnie będący zapowiedzią wydarzeń Nowego Testamentu, bywa nazywany „preludium do Ewangelii”[24].

Magnificat jest pieśnią o Bogu działającym na rzecz człowieka, o dziejach zbawienia i o najpiękniejszej posłudze miłosierdzia jaką w nich pełnić będzie Matka Pana i Jego Służebnica przez pokolenia. Jest to prawdziwa ‹‹Pieśń nad pieśniami›› Nowego Testamentu wypełniona treściami mistycznymi ale jednocześnie ukazująca w pełnym świetle realizm osobowości i posługi Śpiewającej ten hymn na progu naszego zbawienia.

Magnificat został „utkany z wersetów Starego Testamentu” i przywołuje pamięć o dawnych wydarzeniach, posiada jednak już zupełnie nowe znaczenie i niewątpliwie można go uznać za pieśń chrześcijańską. Wcielenie Syna Bożego jest wypełnieniem obietnic, jakie Bóg dał swojemu ludowi[25].

Maryja wyśpiewuje hymn Magnificat jako reprezentantka Izraela. Jej pieśń jest swoistym streszczeniem wielu dziękczynnych pieśni, które naród Starego Przymierza śpiewał w czasie triumfu i chwały i które w czasach Jezusa każdy pobożny Żyd recytował albo przynajmniej słyszał w świątyni lub na wspólnej modlitwie w synagodze.

« 13 14 15 16 17 »
DO POBRANIA: |
oceń artykuł Pobieranie..