Historię ikonografii Matki Bożej możemy śledzić w Jej sanktuariach.
Na terenie diecezji tarnowskiej istnieją również sanktuaria, które swój rodowód mają w słynnych miejsc objawienia Maryi w Europie.
Warto wspomnieć o wyjątkowym sanktuarium jakim jest Grota w Porąbce Uszewskiej, Biskup tarnowski Wiktor Skworc w dniu 8 grudnia 2003 r wydał dekret, w którym Grotę uczynił Sanktuarium z możliwością zyskiwania większej ilości odpustów przez przybywających pielgrzymów by uczcić Niepokalaną z Lourdes w Porąbce Uszewskiej.
Inicjatorem budowy Groty Matki Bożej z Lourdes był Ks. Jan Palka, ówczesny wikariusz parafii w Porąbce Uszewskiej. Około 1900 roku odbył on pielgrzymkę do Lourdes. Zachwycony tym, co przeżył i zobaczył w wielkim sanktuarium maryjnym, postanowił wybudować w miejscowej parafii grotę, która przybliżałaby wiernym miejsce objawień Maryi w massabielskich skałach[23]. Z odbytej pielgrzymki przywiózł gipsowy model groty oraz butelkę wody z cudownego źródła. Pomysł wzniesienia Groty spotkał się z wielkim uznaniem parafian, którzy podjęli się jej budowy. Wzniesiono ją na zboczu wzgórza Godów obok starego drewnianego kościoła. Bryła Groty ma plan prostokąta. Wejściowa arkada z ozdobną kratą zwrócona jest w kierunku południowym. Po bokach znajdują się przybudówki, mieszczące po stronie prawej - zakrystię, po lewej - składzik, zamieniony później na Kaplicę Najświętszego Sakramentu. Elewacja zewnętrzna wykonana jest z surowego kamienia, imitującego naturalną skałę. Wnętrze Groty stanowi obszerne pomieszczenie, nakryte sklepieniem kolebkowym. W centralnej części wnętrza znajduje się kamienny, neogotycki ołtarz. W półkolistej wnęce kapliczki znajduje się miniaturowa figura Niepokalanej. Poniżej kapliczki umieszczono tabernakulum, zamknięte ozdobnymi drzwiczkami. We wnękach tylnej ściany Groty zawieszone są liczne wota.
Przy wejściu, po prawej stronie, znajduje się kuty w żelazie świecznik w formie kilku nakładających się kół. Za pierwowzór posłużył świecznik z Lourdes.
Szczytowy obrys Groty z jego lewej strony wieńczy duży krzyż z gładko ciosanego kamienia. Po prawej stronie budowli, nad sklepieniem Groty, w głębokiej niszy, została umieszczona figura Matki Bożej Niepokalanej, wykonana przez artystę rzeźbiarza - Józefa Kuleszę z Krakowa. Matka Boża z Lourdes ma ręce złożone do modlitwy i wzrok wzniesiony ku niebu. U Jej stóp ścielą się róże. Nad głową w aureoli widnieje napis: „Jestem Niepokalane Poczęcie". Przy prawej przybudówce usytuowana jest kamienna ambona z baldachimem. Przy lewej przybudówce, przy ołtarzyku Bernadetty znajduje się studzienka. W czasie czerpania wody wzrok zatrzymuje się na drewnianej płaskorzeźbie, ukazującej klęczącą Bernadettę.
Latem 1904 roku ukończono podstawowe prace przy budowie. Dnia 8 grudnia tegoż roku, w 50. rocznicę ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, Ks. infułat Józef Bąba – Dyrektor Muzeum Diecezjalnego w Tarnowie, przy licznym udziale parafian i okolicznej ludności, dokonał poświęcenia wybudowanej Groty. Wybudowanie i poświęcenie Groty dało początek ożywieniu pobożności maryjnej w parafii i okolicy. Wierni zaczęli przybywać tu indywidualnie, z rodzinami i grupowo.